Słowo Boże przeciwko kalwinizmowi

„Miłuję PANA, bo usłyszał mój głos i moje prośby.” Psalm 116:1

Przyjdź!
A kto pragnie, niech przyjdzie;
a kto chce,
niech weźmie wodę życia darmo...

„Mojżesz powiedział też: Ukaż mi, proszę, twoją chwałę.  A on odpowiedział: Sprawię, że cała moja dobroć przejdzie przed twoją twarzą, i wypowiem imię PANA przed tobą. Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję się, nad kim się zlituję. I dodał: Nie będziesz mógł widzieć mego oblicza, bo nie może człowiek ujrzeć mnie i pozostać przy życiu. […]”I PAN zstąpił w obłoku, stanął tam z nim, i wypowiedział imię PANA.  Wtedy przechodził PAN przed nim i wołał: PAN, PAN, Bóg miłosierny i litościwy, nieskory do gniewu, a bogaty w miłosierdzie i prawdę;  Zachowujący miłosierdzie nad tysiącami, przebaczający nieprawość, przestępstwo i grzech, lecz nieusprawiedliwiający winnego, nawiedzający nieprawość ojców na synach i na synach ich synów do trzeciego i czwartego pokolenia.” Księga Wyjścia 33:18,19 i 34: 5-8

„ Ale oni i nasi ojcowie zuchwale sobie postąpili i uczynili twardym swój kark, i nie słuchali twoich przykazań.  Odmówili posłuszeństwa i nie pamiętali o twoich cudach, które dla nich czyniłeś, ale uczynili twardym swój kark i w swoim buncie ustanowili sobie wodza, aby wrócić do swojej niewoli. Lecz ty jesteś Bogiem przebaczenia - łaskawym i miłosiernym, nieskorym do gniewu i wielkiej dobroci - i nie opuściłeś ich. […] Ale ze względu na swoje wielkie miłosierdzie nie wyniszczyłeś i nie opuściłeś ich, gdyż jesteś Bogiem łaskawym i miłosiernym.” Nehemiasza 9:16-31

”Straszliwymi rzeczami odpowiesz nam według sprawiedliwości, Boże naszego zbawienia, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.” Psalm 65:5

”Ale ty, Panie, jesteś Bogiem łaskawym i litościwym, nieskorym do gniewu, pełnym miłosierdzia i prawdy.” Psalm 86:15

”Będę śpiewać o miłosierdziu PANA na wieki, swymi ustami będę głosił twoją wierność przez wszystkie pokolenia. Powiedziałem bowiem: Miłosierdzie będzie budowane na wieki, na niebiosach utwierdziłeś swoją wierność.” Psalm 89:1

”Łaskawy jest PAN i litościwy, nieskory do gniewu i bardzo miłosierny.  Dobry jest PAN dla WSZYSTKICH, a jego miłosierdzie nad wszystkimi jego dziełami.  Twoje dzieła będą cię wysławiać, PANIE, a twoi święci będą ci błogosławić.” Psalm 145: 8-10

„Chodźcie teraz, a rozsądźmy, mówi PAN: Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby były czerwone jak karmazyn, staną się białe jak wełna. JEŚLI będziecie ulegli i posłuszni, będziecie zażywali dóbr ziemi.  Lecz JEŚLI będziecie nieposłuszni i uparci, miecz was pożre. Tak bowiem wyrzekły usta PANA.” Izajasza 1:19,20

„Co jeszcze należało uczynić dla mojej winnicy, czego dla niej nie uczyniłem? Dlaczego gdy OCZEKIWAŁEM, że wyda winogrona, WYDAŁA ona dzikie winogrona?” Izajasza 5:4

"Lecz on był zraniony za nasze występki, starty za nasze nieprawości. Kara dla naszego pokoju była na nim, a jego ranami zostaliśmy uzdrowieni. Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas zboczył na swą drogę, a PAN włożył na niego nieprawość nas WSZYSTKICH." Izajasza 53: 5,6

„O wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wód, i wy, którzy nie macie pieniędzy, przyjdźcie, kupujcie i jedzcie; tak, przyjdźcie, kupujcie bez pieniędzy i bez zapłaty wino i mleko. Czemu wydajecie pieniądze nie na chleb, swoją pracę na to, co nie nasyci? Słuchajcie mnie uważnie, a jedzcie to, co jest dobre, i niech wasza dusza rozkoszuje się tłuszczem.  Nakłońcie swego ucha i przyjdźcie do mnie, słuchajcie, a wasza dusza będzie żyć. I zawrę z wami wieczne przymierze, pewne miłosierdzia Dawida.  Oto ustanowiłem go świadkiem dla narodów, wodzem i dowódcą dla narodów.  Oto przywołasz naród, którego nie znałeś, a narody, które cię nie znały, zbiegną się do ciebie ze względu na PANA, twego Boga, i Świętego Izraela, bo on cię uwielbił.  SZUKAJCIE PANA, póki może być znaleziony; wzywajcie go, póki jest blisko.  Niech bezbożny opuści swoją drogę, a człowiek nieprawy swoje myśli i niech wróci do PANA, a on się zlituje; niech wróci do naszego Boga, gdyż jest on hojny w przebaczeniu.” Izajasza 55:1-7

"Słuchajcie słowa PANA, królowie Judy i mieszkańcy Jerozolimy! Tak mówi PAN zastępów, Bóg Izraela: Oto sprowadzę nieszczęście na to miejsce, a każdemu, kto usłyszy, zaszumi w uszach. Ponieważ mnie opuścili i zbezcześcili to miejsce, paląc w nim kadzidło innym bogom, których nie znali oni ani ich ojcowie oraz królowie Judy, i napełnili to miejsce krwią niewinnych; I pobudowali wyżyny Baalowi, aby spalić swoich synów w ogniu jako całopalenia dla Baala, czego im nie nakazałem ani nie mówiłem i co nie przyszło mi nawet na myśl." Jeremiasza 19:5

„Nawróćcie się i odwróćcie się od wszystkich swoich występków, aby nieprawość nie stała się waszą zgubą. Odrzućcie od siebie wszystkie swoje przestępstwa, których się dopuszczaliście, i uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha. Czemu macie umrzeć, domu Izraela? Nie mam bowiem ŻADNEGO UPODOBANIA w śmierci umierającego, mówi Pan BÓG. Odwróćcie się więc, a będziecie żyć.” Ezechiela 18:30-32

„A gdy Jezus to usłyszał, powiedział im: Nie zdrowi, lecz chorzy potrzebują lekarza. Idźcie więc i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary. Bo nie przyszedłem wzywać do pokuty sprawiedliwych, ale grzeszników.” Mateusza 9:12,13

„I obchodził Jezus wszystkie miasta i wioski, nauczając w ich synagogach i głosząc Ewangelię o Królestwie, uzdrawiając każdą chorobę i każdą słabość wśród ludu.  A widząc tłumy, ulitował się nad nimi, gdyż byli wyczerpani i porzuceni jak owce, niemające pasterza.” Mateusza 9:35,36

"I będziecie znienawidzeni przez wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, będzie zbawiony." Mateusza 10:22

"Powstanie też wielu fałszywych proroków i wielu zwiodą.  A ponieważ wzmoże się nieprawość, miłość wielu oziębnie.  Lecz kto wytrwa aż do końca, ten będzie zbawiony." Mateusza 24:13

„Chodźcie do mnie WSZYSCY, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a ja dam wam odpocząć.” Mateusza 11:28

„Przyszedł bowiem Syn Człowieczy, aby zbawić to, co zginęło.  Jak wam się wydaje? Gdyby jakiś człowiek miał sto owiec, a jedna z nich zabłąkałaby się, czyż nie zostawi tych dziewięćdziesięciu dziewięciu i nie pójdzie w góry szukać zabłąkanej?  A jeśli uda mu się ją znaleźć, zaprawdę powiadam wam, że cieszy się z niej bardziej niż z tych dziewięćdziesięciu dziewięciu, które się nie zabłąkały.  Tak też NIE JEST WOLĄ waszego Ojca, który jest w niebie, aby zginął jeden z tych małych.”  Mateusza 18:14

„I powiedział im: Idźcie na cały świat, ogłoście Ewangelię całemu stworzeniu.  Ten kto uwierzy i zostanie ochrzczony, będzie zbawiony; ale kto nie uwierzy, będzie potępiony.” Marka 16:15

„A anioł powiedział im: Nie bójcie się; bo oto ogłaszam wam dobrą nowinę o wielkiej radości, która będzie udziałem CAŁEGO ludu.” Łukasza 2:10

”Ale faryzeusze i znawcy prawa odrzucili radę Boga sami przeciwko sobie, nie dając się przez niego ochrzcić.” Łukasza 7:30

”Ziarnem jest słowo Boże.  Tymi przy drodze są ci, którzy słuchają; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, aby nie uwierzyli i nie zostali zbawieni.” Łukasza 8:12

”A gdy sługa wrócił, oznajmił to swemu panu. Wtedy gospodarz rozgniewał się i powiedział do swego sługi: Wyjdź szybko na ulice i zaułki miasta i wprowadź tu ubogich, ułomnych, chromych i ślepych.  I powiedział sługa: Panie, stało się, jak rozkazałeś, a jeszcze jest miejsce.  Wtedy Pan powiedział do sługi: Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj do wejścia, aby mój dom się zapełnił.  Mówię wam bowiem, że żaden z tych ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty.” Łukasza 14:21-24

„Bo Syn Człowieczy przyszedł, aby szukać i zbawić to, co zginęło.” Łukasza 19:10

”W Nim było życie, a życie było światłem ludzi. […] Było prawdziwe światło, które oświeca KAŻDEGO człowieka przychodzącego na świat.” Jana 1:4,9

”W ten właśnie sposób Bóg umiłował świat, że dał swojego jednorodzonego Syna, aby każdy, wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie wieczne. Bo nie posłał Bóg swojego Syna na świat, aby sądził świat, lecz by świat został przez Niego zbawiony. Wierzący w Niego, nie podlega osądzeniu; ale kto nie wierzy, już jest osądzony, dlatego że nie wierzy w imię jednorodzonego Syna Bożego. To natomiast jest sąd, że światłość przyszła na świat, a ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światłość; bo ich czyny były złe.” Jana 3:16-19

„Tym jednak, którzy Go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Boga, to jest wierzącym w Jego imię.” Jana 1:12

„Badacie Pisma, bo wydaje się wam, że macie w nich życie wieczne; a one składają świadectwo o mnie.  I nie chcecie przyjść do mnie, abyście mieli życie.” Jana 5:40

"Wtedy tłum, który stał i to słyszał, mówił: To był grzmot; inni mówili: Anioł przemówił do Niego.  Jezus w odpowiedzi, rzekł im: Nie ze względu na mnie rozległ się ten głos, ale ze względu na was.  Teraz odbywa się sąd nad tym światem, teraz przywódca tego świata zostanie wyrzucony na zewnątrz.  A ja gdy będę podniesiony z ziemi, pociągnę WSZYSTKICH do siebie." Jana 12: 32

„I powiedział do nich: Wiecie, że nie wolno Żydowi przestawać z cudzoziemcem albo przychodzić do niego. Lecz Bóg mi pokazał, żebym żadnego człowieka nie nazywał pospolitym lub nieczystym.” Dzieje Apostolskie 10:28

”Ludzie twardego karku, nieobrzezanego serca i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu. Jak wasi ojcowie, tak i wy!” Dzieje Apostolskie 7:51

"A oni odpowiedzieli: Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom." Dzieje Apostolskie 16:31

„I uczynił z jednej krwi każdy naród ludzki, aby mieszkał na całym obliczu ziemi, wyznaczając im czasy wcześniej ustanowione i granice ich zamieszkania,  Żeby szukały Pana, oby prawdziwie Go dotknęły i oby Go znalazły, wszakże nie jest On daleko od każdego z nas;  W Nim bowiem żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy, jak i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Jego bowiem rodem jesteśmy.  Będąc więc rodem Boga, nie powinniśmy sądzić, że złoto, albo srebro, albo kamień wytworu rzemiosła i pomysłu ludzkiego, miałyby być podobne do tego, co boskie.  Otóż Bóg wprawdzie pominął czasy niewiedzy, lecz teraz nakazuje wszędzie wszystkim ludziom, aby się upamiętali.” Dzieje  Apostolskie 17:26-30

„Ponieważ to, co można wiedzieć o Bogu, jest dla nich JAWNE, gdyż Bóg im to OBJAWIŁ.  To bowiem, co niewidzialne, to znaczy jego wieczna moc i bóstwo, są widzialne od stworzenia świata przez to, co stworzone, po to, aby oni byli bez WYMÓWKI.  Dlatego że poznawszy Boga, nie chwalili go jako Boga ani mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmiło się ich bezrozumne serce.” Rzymian 1:19-21

”Bóg bowiem nie ma względu na osobę.  Ci bowiem, którzy bez prawa zgrzeszyli, bez prawa też zginą; a ci, którzy w prawie zgrzeszyli, przez prawo zostaną osądzeni.  Gdyż nie słuchacze Prawa są sprawiedliwi przed Bogiem, ale ci, którzy czynią Prawo, zostaną uznani za sprawiedliwych.  Skoro bowiem poganie, nie mając Prawa, z natury czynią to, co jest w prawie, oni nie mając prawa, sami sobie są prawem,  Bo pokazują oni, że dzieło Prawa zapisane jest w ich sercach, gdyż razem świadczą o tym ich sumienie i myśli, oskarżające się pomiędzy sobą lub też biorące w obronę;” Rzymian 2:11-15

”Chrystus bowiem, gdy jeszcze byliśmy słabi, we właściwym czasie umarł za bezbożnych.” Rzymian 5:2

„Ale nie tak jest z upadkiem, jak z darem łaski; jeśli bowiem z powodu jednego upadku wielu umarło, o wiele bardziej łaska Boża i dar w tej łasce jednego człowieka, Jezusa Chrystusa, zaobfitowała dla wielu.  I nie tak, jak z powodu jednego, który zgrzeszył, jest z tym darem. Bo prawdziwie sąd jest za jeden upadek ku potępieniu, ale dar łaski za wiele upadków ku sprawiedliwości. Albowiem jeśli przez upadek jednego, śmierć zakrólowała z powodu jednego, o wiele bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i dar sprawiedliwości, w życiu królować będą z powodu jednego, Jezusa Chrystusa. A zatem, jak przez upadek jednego na wszystkich ludzi przyszło potępienie, tak też przez jeden sprawiedliwy czyn na WSZYSTKICH ludzi przyszło usprawiedliwienie ku życiu.” Rzymian 5:15-18

„Bo jeśli swoimi ustami wyznasz Jezusa Panem i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wzbudził Go z martwych, zostaniesz zbawiony.  Albowiem sercem wierzy się ku sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.  Pismo bowiem mówi: Każdy, kto wierzy w Niego, nie zostanie zawstydzony.  Bo nie ma rozróżnienia między Żydem, jak i Grekiem; bo jeden jest Pan wszystkich, bogaty dla wszystkich, którzy Go wzywają.  Każdy bowiem, kto by wezwał imienia Pana, zostanie zbawiony. Jak więc wzywać będą Tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w Tego, o którym nie usłyszeli? A jak usłyszą bez tego, który głosi? Jak będą głosić, jeżeli nie zostaliby posłani?” Rzymian 10:9-15

"Lecz teraz, niezależnie od Prawa, została ukazana sprawiedliwość Boga, poświadczana przez Prawo i Proroków;  Sprawiedliwość Boga przez wiarę w Jezusa Chrystusa, dla wszystkich i wobec wszystkich wierzących, nie ma bowiem różnicy;  Bo WSZYSCY zgrzeszyli i są pozbawiani chwały Bożej. Rzymian 3:21-23 [...] "Bowiem Bóg zamknął razem wszystkich w nieposłuszeństwie, aby zmiłować się nad wszystkimi." Rzymian 11:32

„Lecz wyrzekliśmy się ukrytych haniebnych czynów, nie postępując podstępnie ani nie fałszując słowa Bożego, ale przez ujawnianie prawdy polecamy samych siebie sumieniu KAŻDEGO człowieka w obliczu Boga. A jeśli nasza ewangelia jest zakryta, to jest zakryta dla tych, którzy giną;  W których bóg tego świata zaślepił umysły, w niewierzących, aby nie świeciła im światłość chwalebnej ewangelii Chrystusa, który jest obrazem Boga.” 2 Koryntian 4: 2-4

„Wiedząc więc, czym jest bojaźń Pana, ludzi przekonujemy, a dla Boga jesteśmy jawnymi; a mam nadzieję, że i w waszych sumieniach jesteśmy jawnymi.” 2 Koryntian 5:11

"Miłość Chrystusa bowiem przymusza nas, jako tych, którzy uznaliśmy, że skoro jeden umarł za WSZYSTKICH, to wszyscy umarli.  A umarł ZA WSZYSTKICH, aby ci, którzy żyją, już więcej nie żyli dla siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony." 2 Koryntian 5: 14,15

„A wszystko to, gdy jest strofowane, przez światło staje się jawne; to wszystko bowiem, co ujawnia, jest światłem.  Dlatego Pismo mówi: Obudź się, który śpisz, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus.” Efezjan 5:13,14

”A przede wszystkim weźcie tarczę wiary, którą będziecie mogli zgasić wszystkie ogniste strzały złego.” Efezjan 6:16

”Albowiem jest to dobre i godne przyjęcia przed Bogiem, Zbawicielem naszym,  Który chce, aby WSZYSCY ludzie zostali zbawieni i doszli do dogłębnego poznania prawdy. Bo jeden jest Bóg, jeden też pośrednik Boga i ludzi: człowiek Chrystus Jezus,  Który dał siebie samego na okup za WSZYSTKICH, na świadectwo swoich czasów.” 1 Tymoteusza 2: 3-6

„Godne zaufania jest to słowo i godne całkowitego przyjęcia.  Gdyż dlatego i trudzimy się i doznajemy obelg, że pokładamy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem WSZYSTKICH ludzi, a przede wszystkim wierzących.” 1 Tymoteusza 4:9,10

„Objawiła się bowiem łaska Boga, niosąca zbawienie WSZYSTKIM ludziom;” Tytusa 2:11

„Ale gdy ukazała się dobroć i MIŁOŚĆ KU LUDZIOM Boga, Zbawiciela naszego” Tytusa 3:4

„Ale widzimy Jezusa, który stał się niewiele mniejszy od aniołów, ukoronowanego chwałą i czcią za cierpienia śmierci, aby z łaski Boga zakosztował śmierci ZA WSZYSTKICH.” Hebrajczyków 2:9

"Kiedy mówi: Dziś, jeślibyście usłyszeli Jego głos, nie zatwardzajcie waszych serc, jak podczas buntu," Hebrajczyków 3:15

"Jeśli bowiem z powodu przestępstwa jednego śmierć zaczęła królować przez jednego, tym bardziej ci, którzy przyjmują obfitość tej łaski i dar sprawiedliwości, będą królować w życiu przez jednego, Jezusa Chrystusa. Tak więc, jak przez przestępstwo jednego na wszystkich ludzi spadł wyrok ku potępieniu, tak też przez sprawiedliwość jednego NA WSZYSTKICH ludzi spłynął dar ku usprawiedliwieniu dającemu życie." Hebrajczyków 5:17-18

„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu, bo ten, kto przychodzi do Boga, musi wierzyć, że on jest i że nagradza tych, którzy go szukają.” Hebrajczyków 11:6

"Przybliżcie się do Boga, a przybliży się do was. Obmyjcie ręce grzesznicy i oczyśćcie serca, ludzie o rozdwojonej duszy. Uznajcie swoją nędzę i smućcie się, i płaczcie; wasz śmiech niech obróci się w żałość, a radość w smutek." List Jakuba 4:8

„A byli też fałszywi prorocy między ludem, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzą po kryjomu zgubne rozłamy, a wypierając się Władcy, który ich kupił, sprowadzają na siebie samych szybką zgubę.  Wielu podąży za ich zatraceniem i to przez nich droga prawdy stanie się powodem bluźnierstwa.” 2 Piotra 2:1

„Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do pokuty.” 2 Piotra 3:9

„On też jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, a nie tylko za nasze, ale też za grzechy CAŁEGO świata.” 1 Jana 2:2

”Kto nie miłuje, nie poznał Boga; ponieważ Bóg jest miłością. W tym uwidoczniła się miłość Boga do nas, że Syna swojego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przez Niego żyli. […] A my widzieliśmy i zaświadczymy, że Ojciec posłał Syna, jako Zbawiciela ŚWIATA.” 1 Jana 4: 8,9,14

„A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A kto słyszy, niech powie: Przyjdź! A kto pragnie, niech przyjdzie; a kto chce, niech weźmie wodę życia darmo.” Objawienie 22:17

Przyjdź!
A kto pragnie, niech przyjdzie;
a kto chce,
niech weźmie wodę życia darmo...

Dlaczego...?

Zapewne wiele osób zadaje sobie pytanie: Dlaczego? Dlaczego powstał ten blog? Dlaczego zaangażowałem się w ten "wojenny" konflikt? Dlaczego...?

Misjonarze teologii Kalwina swoich adwersarzy uważają za osoby które niewiele wiedzą na temat kalwinizmu, że są to niedouczeni ignoranci, teologiczni analfabeci, jezuici kontynuujący kontrreformację, czasami padają bardziej dosadne określenia, a wszystko co w Internecie pojawia się przeciwko filozofii Kalwina kwitują, że to są przedziwne strony, jakieś fanaberie, kłamstwa. Używają przy tym określenia; "kalwinistyczny chochoł"... Dlatego by zadać kłam takim opiniom powstał mój blog: Cóż to za miłość?

Oczywiście wszystko co jest w Internecie trzeba sprawdzać, każdą myśl teologiczną, filozofię religijną należy poddać krytyce Słowa Bożego. Tak jak ci z Berei. Padły zarzuty, że mój blog jest atakiem na jedność chrześcijan. Tym bardziej, że w Ustroniu jakiś czas temu, wygłosiłem przesłanie na temat jedności uczniów Jezusa. W doktrynie wojennej uważa się, że warunkiem  pokoju musi być równowaga, więc jeżeli mamy sporo materiałów promujących kalwinizm, niech nam będzie wolno przedstawić poglądy odmienne. Bo wg kalwinistów, promowanie kalwinizmu służy jedności, natomiast wszystko co jest przeciw burzy tą jedność. To jest nic innego jak moralność Kalego. Posługuję się terminami wojennymi, ponieważ ktoś w ostatnich latach wykopał zardzewiały religijny topór i dzieli środowisko ewangelicznych chrześcijan.

Zwolennicy Kalwina uważają, że jedyną osobą przeciw jest Dave Hunt. Nie będę cytował inwektyw jakie padają pod adresem Dave, bo są one żenujące. Jest przedstawiany jako agent Jezuitów który całe swoje życie poświęcił walce z kalwinizmem. Oczywiście to jest kłamstwo i wobec takich pomówień trzeba ostro zaprotestować. Dlatego powstał ten blog. Zarzuca się mi, że promuję Huntyzm i Dave Hunt jest moim guru. Oczywiście to jest kolejna nieprawda. Kto mnie choć trochę zna wie, że cenię sobie twórczość nie tylko Hunta, ale też Tozera, Clendennena, Willkersona. Jednak czuję się w moralnym obowiązku stanąć w obronie Dave Hunta.

Chcę pokazać, że przeciwko kalwinizmowi obecnie występuje całkiem spora grupa ludzi, nie związanych w żaden sposób z Dave Huntem czy The Berean Call.

Nie jestem ignorantem. Im dłużej przyglądam się kalwinizmowi, osobie Jana Kalwina, i postawie współczesnych wojujących obrońców kalwinizmu,  tym wyraźniej widzę, jak bardzo fałszywy obraz Boga i Ewangelii, fałszywy obraz braterstwa maluje on w naszych umysłach. Jest to inny Bóg od tego którego znamy z Biblii. Dlatego ten blog powstał w obronie Ewangelii, jej prostego i klarownego przesłania, oferty Zbawienia dla świata ... "Albowiem tak Bóg umiłował świat..."

I jeszcze jedna kwestia. Nie ma dwóch stron tej debaty. Nie ma tylko Kalwinizmu a potem długo długo nic i jest Arminianizm. Ja osobiście nie utożsamiam się, ani z jednym ani z drugim. Choć zaszufladkowano mnie jako arminianina. A zatem, czy istnieje jakaś opcja pomiędzy Kalwinizmem a Arminianizmem? A Amyraldyzm? A ścieżka Sebastiana Castelliona? A może po prostu lepiej by było wrócić na starą ścieżkę i pozostać Chrystusowym..., być myśli tylko Chrystusowej… [1 Koryntiam 2:16] byłaby jedność, braterstwo i nie byłoby tematu.... Ale  dzisiaj to nie jest takie proste, bowiem powstało wielu fałszywych Chrystusów...

1 Kor 1:12-13: "A mówię to dlatego, że każdy z was powiada: Ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy, a ja Chrystusowy. Czy rozdzielony jest Chrystus? Czy Paweł za was został ukrzyżowany albo w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?"

1 Kor 4:6: "A ja odniosłem to do siebie samego i do Apollosa przez wzgląd na was, bracia, abyś na nas się nauczyli nie rozumieć więcej ponad to, co napisano, żeby nikt z was nie wynosił się nad drugiego, stając po stronie jednego nauczyciela przeciwko drugiemu."

Dave Hunt - "Co to za miłość"

Od 20 stycznia 2025 - Książkę w wersji e-book można nabyć w wydawnictwie Areopag:

https://www.areopag.org.pl/katalog/ebooki/ebook-co-to-za-milosc/

Od 26 maja 2025 - Książka została wydrukowana i jest udostępniona do zakupu na stronie wydawnictwa Areopag:

https://www.areopag.org.pl/katalog/ksiegarnia/dave-hunt-co-to-za-milosc/

Dlaczego powstała ta książka?

„Czy możesz odpowiedzieć na kilka pytań dotyczących kalwinizmu?” – zapytał mnie młody człowiek, który siedział ze mną i kilkoma innymi osobami w restauracji w mieście, w którym przemawiałem na konferencji.

„Dlaczego pytasz akurat mnie?”.

„Słyszeliśmy, że piszesz książkę na temat kalwinizmu”.

„Tak, piszę – książkę, której w rzeczywistości nie chciałem pisać. Jest wielu dobrych chrześcijan po obu stronach. Ostatnią rzeczą, jaką chcę zrobić, to stworzyć więcej kontrowersji, ale jest to temat, z którym trzeba się zmierzyć i dokładnie omówić”. Rozglądając się wokół siebie, byłem zaskoczony nagłym zainteresowaniem, które pojawiło się na ich twarzach. Wszyscy słuchali z uwagą.

„Przez wiele lat prawie w ogóle nie myślałem o kalwinizmie. Aż nagle – lub tak mi się wydawało – w ciągu ostatnich kilku lat kalwinizm pojawił się wszędzie. Być może dopiero się budzę, ale wydaje mi się, że ta osobliwa doktryna jest promowana znacznie szerzej i agresywniej niż kiedykolwiek w przeszłości”.

„Nasz kościół ostatnio powiększył się o pomocnika pastora – absolwenta Master College and Seminary w Południowej Kalifornii – wyjaśnił ten młody człowiek. – Wprowadza on kalwinizm prawie na każdej lekcji biblijnej”.

„Pozwólcie mi zasugerować, jak mógłby to robić – odpowiedziałem. – Pyta klasę, co według nich jest pierwsze: wiara czy odrodzenie. Wszyscy odpowiadają: «Wiara, oczywiście – uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz  zbawiony». Następnie podważa to, mówiąc: «Ale ludzkość jest martwa w występkach i grzechach. Jak martwy człowiek może uwierzyć?»”.

Ten młody człowiek słuchał mnie bardzo uważnie. „Dokładnie tak! Skąd wiesz?”.

„Następnie [nauczyciel] wyjaśnia – kontynuowałem – że Bóg musi suwerennie dać życie tym, którzy są duchowo martwi, zanim będą mogli uwierzyć lub nawet zrozumieć ewangelię – że odrodzenie musi poprzedzać wiarę”.

„Masz rację! Ale to wydaje się dziwne... Jakbyś musiał zostać zbawiony, zanim będziesz mógł być zbawiony”.

„Kalwinista nie ująłby tego w ten sposób – odpowiedziałem – ale jest to jeszcze dziwniejsze. Bez zrozumienia ani uwierzenia w cokolwiek o Bogu, Chrystusie czy Biblii – ponieważ «całkowicie zdeprawowani» rzekomo nie mogą, dopóki nie zostaną odrodzeni – «wybrani» są ożywiani duchowo przez suwerenny akt Boga, bez żadnego pragnienia czy współpracy z ich strony, a nawet nie wiedząc, co się z nimi dzieje w tym czasie”.

„Dokładnie tego naucza – powiedział inny członek tego zboru. – To nie ma sensu, nigdy nie przeczytałem czegoś takiego w Biblii”.

„Czy tylko wy wyraziliście swoje zaniepokojenie? – zapytałem. – Czy ci, którzy uważali, że wiara pojawia się najpierw, od razu zaakceptowali to nauczanie?”.

„Większość tak. Ale spowodowało to trochę zamieszania. Kilka osób opuściło zbór”.

„Nikt nie zakwestionował oczywistego faktu – kontynuowałem – że duchowa śmierć nie może być zrównana z fizyczną śmiercią? Fizycznie martwi ludzie nie tylko nie mogą uwierzyć, ale i zgrzeszyć ani też zrobić czegokolwiek innego?”.

"Najwyraźniej nikt z nas o tym nie pomyślał”.

Dlaczego nie wierzę w kalwiński TULIP

Czy naprawdę rozumiemy, czym jest biblijna Ewangelia? 

Ten wykład pokazuje, jak niektóre popularne ujęcia mogą zaciemniać jej istotę. Czy Chrystus umarł za wszystkich ludzi, czy tylko za wybranych? Czy człowiek wierzy, ponieważ jest odrodzony, czy jest odrodzony, ponieważ uwierzył? Jak rozumieć Bożą suwerenność bez gaszenia zapału do głoszenia dobrej nowiny? Dlaczego klucz do życia chrześcijańskiego znajduje się nie na górze Synaj, ale na Golgocie? Czy poddanie się panowaniu Jezusa to warunek zbawienia, czy jego owoc? Czy możemy ufać dosłownym proroctwom Biblii o przyszłości Izraela i powtórnym przyjściu Mesjasza? Ten materiał zachęca do uważnego powrotu do treści Pisma Świętego, bez filtrów narzuconych przez ludzkie systemy. Jeśli zależy Ci na tym, by naprawdę zrozumieć przesłanie Ewangelii to ten wykład jest dla Ciebie.

Problemy z teologią reformowaną
Dlaczego nie wierzę w kalwiński TULIP
Błędy reformacji katolickiej

 

Zapytałem Grzegorza; "Czy możesz napisać dlaczego ten temat Ciebie zainteresował i dlaczego jest tak ważny by o nim pisać?" Grzegorz odpisał; "od zawsze, od momentu mojego uwierzenia w 1990 roku w czerwcu, czyli 35 lat temu, interesowałem się apologetyką przeciwko fałszywym naukom. Najpierw zajmowałem się rzymskim katolicyzmem, potem adwentyzmem i ruchami badackimi, w tym naukami Towarzystwa Strażnica, nauką Branhama, potem mormonizmem, filozofią Kriszny i mahometanizmem. 

Ku mojemu zdziwieniu, w okolicach 1995 roku ze zdziwieniem zauważyłem, że dość aktywnie w kościołach, które odwiedzałem, są promowane idee, które znałem z tych grup, ale tym razem głosili je pastorzy zza kazalnicy. Głównie w KChB we Wrocławiu i w KZ w Brzegu. I to nie było prostowane. I te idee były bardzo chętnie przyjmowane przez słuchaczy. Zawierały tylko chrześcijańskie słownictwo, ale były w istocie tym samym sposobem na zbawienie jakie było w tych wszystkich fałszywych ruchach. I to był kalwinizm. 

W okolicach 2002 roku mój profesor filozofii zrobił mi psikusa, na egzamin doktorski zadał mi polemikę Augustyna z Tomaszem z Akwinu. Ze zdziwieniem zauważyłem, że to dyskusja między kalwinizmem a arminianizmem ale ubrana w inne słowa. A idea miasta Bożego lustrzanie przypomina Dar al-Islam z mahometanizmu czy to co zrobił Kalwin w Genewie. Raczej nie traktuję tematu kalwinizmu jako priorytetowy - ale co jakiś czas wraca jakieś zagadnienie, bo wierzący ze wspólnot pytają o konkretne rzeczy, na które muszę po prostu odpowiadać.

Grzegorz poleca do obejrzenia również:

1. Za kogo umarł Chrystus? antyTULIP: 
Błędna teoria ograniczonego zadośćuczynienia jest złem kalwinizmu

2. TULIPan do śmietnika: Dlaczego nie jestem kalwinistą? 
CO JEST NIE TAK Z PIĘCIOPUNKTOWYM KALWINIZMEM?

3. Dlaczego nie jestem ani kalwinistą ani arminianinem: 
nie TULIP, nie ROSES lecz tak: LOTUS

Darby, dyspensacjonalizm i nasilenie antysemityzmu w środowiskach ewangelicznych

Ten artykuł umieszczam tutaj gościnnie. Co prawda jest on w luźny sposób powiązany z tematykę tego bloga, ale jest interesujący i wart uwagi zwłaszcza w kontekście teologi zastąpienia. Podróże kształcą, również te po internecie. Jakiś czas temu zarzucono mi, że jestem arminianinem, kilka dni temu, że jestem darbystą. W pierwszym przypadku zadając sobie pytanie - czy ja jestem arminianinem? - zacząłem czytać o Jakubie Arminiuszu i o sporze teologicznym na linii Kalwin - Arminusz. I tak powstał niniejszy blog. Teraz zadałem sobie pytanie - kim był John Nelson Darby i czy ja jestem darbystą? Czy Darby był rzeczywiście ojcem dyspensacjonalizmu i ewangelicznego syjonizmu? Owocem poszukiwań jest m.in artykuł; "Darby, Dispensationalism, and the Rise of Evangelical Antisemitism" który został przetłumaczony przez Krzysztofa, za co mu, z tego miejsca dziękuję.

Przy tej okazji chciałby zwrócić uwagę na anglojęzyczną książkę "Dyspensacjonalizm przed Darbym" napisaną przez William C. Watsona

"W dyskusji chrześcijańskich kręgów teologicznych krytycy dyspensacjonalizmu twierdzili, że John Darby był twórcą teologi pochwycenia i dyspensacjonalizmu. William Watson spędził ponad dwadzieścia lat, pracując nad mało znanymi pracami teologicznymi z XVII i XVIII wieku. Czerpiąc z podstawowych źródeł, wykazał, że zrozumienie Darby'ego nie odbiegało od przekazu Biblii,  ani nie pochodziły od niego. Zamiast tego Darby podążał za długą listą osób, które na wieki wcześniej przewidywały przywrócenie Żydów do ich ojczyzny narodowej i wierzyły w rychły powrót Chrystusa."

Darby, dyspensacjonalizm i nasilenie antysemityzmu w środowiskach ewangelicznych

Crawford Gribben

Niewielu teologów jest tak kochanych lub znienawidzonych jak John Nelson Darby (1800- 1882), a reputacja niewielu z nich zależy w tak niewielkim stopniu od tego, w co faktycznie wierzyli. Historycy, komentatorzy publiczni, użytkownicy mediów społecznościowych, a nawet muzycy country, tacy jak John Rich, zgadzają się, że na dobre i na złe Darby powinien być uważany za ojca premilenializmu dyspensacjonalnego - najważniejszego wektora, za pośrednictwem którego syjonizm wpłynął na kulturę religijną i politykę zagraniczną Stanów Zjednoczonych.

Wielbiciele Darby'ego twierdzą, że jego wpływ był częścią wielkiego odrodzenia nauczania apostolskiego. Jego krytycy, jaskrawo wykraczający poza normy analizy historycznej, twierdzą, że jego wpływ był możliwy dzięki zaangażowaniu w okultyzm, powiązaniom z masonami i temu, co niektórzy z dzikich teoretyków spiskowych mogą uznać za najgorsze ze wszystkich - wsparciu tajnych żydowskich finansistów.  (W końcu która porządna teoria spiskowa  może się obyć bez Rothschildów?). Ale jaka jest prawda o Darbym? Jaką odpowiedzialność ponosi on za rozprzestrzenianie się dyspensacjonalizmu i syjonistycznej polityki?

Nieznany, ale dobrze znany

Darby byłby zdumiony uwagą, jaką mu się wciąż poświęca. Kiedy zmarł w 1882 roku, napis na jego nagrobku opisywał go jako „nieznanego i dobrze znanego”, co było ukłonem w stronę 2 Listu do Koryntian 6:9, i co odzwierciedlało zarówno jego znaczenie dla ruchu religijnego, który uznał go za lidera, jak i brak uwagi poświęcanej mu przez kogokolwiek innego. Ale prawie 150 lat później nazwisko Darby'ego jest już dobrze znane daleko poza malejącymi szeregami ruchu i najczęściej wiąże się z przekonaniami, których nie podzielał.

Darby znany z historii nie jest zbyt użyteczny ani dla tych, którzy uważają go za źródło odzyskania prawdy apostolskiej, ani dla tych, którzy postrzegają go jako ostatecznie odpowiedzialnego za teologiczny upadek Kościoła i katastrofę polityki zagranicznej na Bliskim Wschodzie.

Wbrew temu wszystkiemu, amerykańscy chrześcijanie ewangeliczni szukając w historii czegoś „użytecznego” w celu zbudowania własnej narracji, całkowicie wypaczyli dorobek Darby'ego. To posunięcie jest ironiczne pod kilkoma względami, ponieważ wśród tych pragmatyków jest niewielka grupa reformowanych chrześcijan ewangelicznych, zdecydowanych obwiniać Darby'ego za twierdzenia teologiczne, które były powszechne w ich własnej tradycji religijnej na kilka wieków przed jego narodzinami.


Powołanie i duchowe przebudzenie Darby'ego

Darby urodził się w 1800 roku w zamożnej i dobrze ustosunkowanej rodzinie, powiązanej z Benjaminem Franklinem, Josephem Priestleyem, plantacją na Karaibach oraz wiejskimi posiadłościami w Anglii i Irlandii. Kształcił się w Westminster School w Londynie oraz w Trinity College w Dublinie, gdzie w 1819 r. ukończył studia, zdobywając złoty medal w dziedzinie klasyki. Wczesne zainteresowania Darby'ego doprowadziły go do studiowania prawa, ale szybko podążył w stronę ordynacji w Kościele Irlandii. W połowie lat dwudziestych XIX wieku podjął swoją pierwszą funkcję duszpasterską w hrabstwie Wicklow, gdzie pracował wśród katolickiej biedoty wiejskiej, ale nie był jeszcze ewangelicznie wierzącym chrześcijaninem.

Pod koniec lat dwudziestych XIX wieku Darby doznał duchowego przebudzenia po wypadku podczas jazdy konnej; przyjął zdecydowanie kalwinistyczne poglądy na antropologię i soteriologię; i podobnie jak wielu innych młodych, niespokojnych i reformowanych anglikanów, szybko zaczął zadawać pytania dotyczące eklezjologii i tego, czy jego parafia w osadzie Erastian należąca do kościoła Irlandii powinna być chroniona przez rząd brytyjski. Myślenie Darby'ego skrystalizowało się, gdy nawiązał kontakty z innymi młodymi mężczyznami (i kilkoma młodymi kobietami) podążającymi w podobnych kierunkach.

Gdy osoby te utworzyły w sieć w Dublinie i Oksfordzie oraz w południowo-zachodnich hrabstwach Anglii, zaczęły zakładać zgromadzenia, z których największa na początku lat trzydziestych XIX wieku spotykała się w Plymouth. „Bracia” z tego miasta nadali nowemu ruchowi nazwę. Od końca lat trzydziestych XIX wieku Darby wędrował po francuskojęzycznej Europie. Wśród niewielkich garstek wierzących, którzy spotykali się w odizolowanych domach wiejskich, a także wśród dobrze wykształconych młodych mężczyzn studiujących teologię w Genewie i Lozannie, zaczął rozwijać niektóre ze swoich kluczowych idei dotyczących Kościoła i dni ostatecznych.

Sieć i przywództwo Darby'ego

Po powrocie do Plymouth na początku lat czterdziestych XIX wieku Darby odkrył, że szerszy ruch Braci zmienił się na gorsze. Poważne błędy Chrystologiczne były nauczane i tolerowane w jego flagowym zgromadzeniu. Darby wezwał Braci do podjęcia skoordynowanych działań dyscyplinarnych, ale tylko mniejszość była na to gotowa.

Darby wyprowadził tych „ekskluzywnych Braci” z szerszego ruchu do sieci kongregacji połączonych, które bardziej zdecydowanie zwracały się do niego o przywództwo. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XIX wieku Darby miał wolną rękę, aby rozwijać swoje myślenie bez konieczności kwestionowania poglądów lub działań innych. Od połowy lat sześćdziesiątych XIX wieku zaczął  podróżować po Ameryce Północnej, łącząc angielskich chrześcijan wokół Wielkich Jezior z  francuskojęzycznymi wierzącymi na Środkowym Zachodzie.

On i inni utrzymywali razem tę luźną sieć za pomocą publikacji. Bracia rozwinęli niezwykłą kulturę literacką, począwszy od traktatów ewangelizacyjnych, które krążyły w setkach tysięcy egzemplarzy, po wysokiej klasy czasopisma teologiczne, które jeszcze we wczesnych latach osiemdziesiątych XIX wieku publikowały artykuły w języku łacińskim. 

Darby nieustannie podróżował, odbywając sześć podróży przez Atlantyk i wyjeżdżając z Kalifornii, aby odwiedzić chrześcijan w Australii i Nowej Zelandii. Do późnych lat 70-tych, kiedy zaczął zwalniać tempo i po raz pierwszy myśleć o założeniu własnego domu, napisał około 19 milionów słów, w tym pełny komentarz biblijny; przetłumaczył przynajmniej Nowy Testament na angielski, francuski i niemiecki; i głosił w języku angielskim, irlandzkim, francuskim, niemieckim, niderlandzkim, włoskim i maoryskim.

Supra vs Infra-lapsarianizm w Kalwinizmie

Supralapsarianizm (od łac. supra – „przed” i lapsus – „upadek”; „przed upadkiem”) – jest w chrześcijańskiej teologii reformowanej jednym z dwóch możliwych i ortodoksyjnych (obok infralapsarianizmu) poglądów doktrynalnych odnośnie do teoretycznej kolejności Bożych postanowień podejmowanych przed założeniem świata w kwestii predestynacji.

W odróżnieniu od infralapsarianizmu jest poglądem radykalniejszym. Głosi, iż postanowienie Boże dotyczące suwerennego wyboru i predestynacji jednych ludzi do zbawienia, a innych na potępienie poprzedzało jego postanowienie o stworzeniu człowieka i dopuszczeniu do jego upadku. Teoretyczne implikacje supralapsarianizmu prowadzą zatem do przekonania, iż nawet gdyby Bóg nie pozwolił w późniejszym czasie na upadek pierwszych ludzi (są to dywagacje czysto teoretyczne) i tak jedna grupa ludzi byłaby przeznaczona do zbawienia, podczas gdy druga – na wieczne potępienie.

Infralapsarianizm (od łac. infra – „po” i lapsus – „upadek”; „po upadku”)  W odróżnieniu od supralapsarianizmu jest poglądem mniej radykalnym, choć nadal pozostaje doktryną ortodoksyjną z reformowanego punktu widzenia. Głosi, iż postanowienie Boże dotyczące suwerennego wyboru i predestynacji jednych ludzi do zbawienia, a innych na potępienie zostało przez Boga powzięte dopiero po wydaniu postanowienia dopuszczającego ich upadek.

A zatem pierwszym i ostatecznym celem Boga jest wywyższenie siebie bardziej przez stworzenie świata i ludzi, a dopiero w następnej kolejności przez przeznaczenie jednych do zbawienia, a innych na potępienie.

Kalwinistyczne wersety pod lupą

Dr Flowers z kanału Soteriology101 przedstawia klip pokazujący, jak właściwie rozumieć często cytowane przez kalwinistów wersety. 🔍 Kluczowe pytania: Czy człowiek naprawdę nie może odpowiedzieć na Boże wezwania? Czy jesteśmy odpowiedzialni za nasze decyzje? Czy kalwinistyczne interpretacje są zgodne z kontekstem biblijnym?


Kalwinistyczne wersety pod lupą – dr. Leighton Flowers [NAPISY PL]