Coraz częściej pojawiają się dyskusje z Kalwinistami. Nie śledzę ich zbyt systematycznie i wytrwale, ale obserwuję różne wypowiedzi szczerych obrońców Kalwina i równie szczerych przeciwników tej filozofii. Sytuacja wymusza zajęcie stanowiska. Można poczytać i przejść mimo, albo stanąć po jednej ze stron. Ponieważ Pan Jezus nie pochwala letniości (Obj. 3:15,16 „Znam twoje czyny, że nie jesteś ani zimny ani gorący; życzę ci, obyś był zimny albo gorący! A tak, ponieważ jesteś letni, i ani zimny ani gorący, mam zamiar zwymiotować cię z moich ust” ) należy wyrazić swoje zdanie.
Zastanawiam się tylko, dlaczego te dyskusje toczą się na forach religijnych. 2Kor 6:15 „… jaka jest harmonia miedzy Chrystusem i Belialem?...,” wygląda na to, że taka sama jak filozofii z teologią. Skąd czerpiemy wiedzę o Bogu? Prawie każdy opowie: oczywiście z Pisma Świętego. Jednak część osób powie nie, nie. Trzeba sięgnąć do ojców kościoła, myślicieli, filozofów. Cóż w liście do Rzymian 1:19 napisano: „… to, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił.” Co pozwala nie zgodzić się z rozszerzaniem tej listy.
1Kor 1:12-13 „ … każdy z was powiada: Ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy, a ja Chrystusowy. Czy rozdzielony jest Chrystus? Czy Paweł za was został ukrzyżowany albo w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?” Apostoł Paweł wyraźnie gani postawę, która i dzisiaj ma miejsce. „Jestem Kalwinistą” „ a Ty jesteś Arminianinem”. Hm nie jestem, nie byłem nawet nie wiedziałem kim był Arminiusz (teraz już wiem), ale jestem uczniem Pana Jezusa Chrystusa a nie Arminusza czy kogoś innego, choćby najlepszego, najmądrzejszego, naj….
1Kor 3:4-8 Paweł powtarza po raz kolejny, co sugeruje, że to ważna myśl. „Albowiem jeśli jeden mówi: Ja jestem Pawłowy, a drugi: Ja Apollosowy, to czyż cieleśni nie jesteście? Bo któż to jest Apollos? Albo, któż to jest Paweł? Słudzy, dzięki którym uwierzyliście, a z których każdy dokonał tyle, ile mu dał Pan. Ja zasadziłem, Apollos podlał, a wzrost dał Bóg. A zatem ani ten, co sadzi, jest czymś, ani ten, co podlewa, lecz Bóg, który daje wzrost. Bo ten, co sadzi, i ten, co podlewa, jedno mają zadanie i każdy własną zapłatę odbierze według swojej pracy”.
Dalej w tym samym liście Paweł odnosi się do mądrości zarówno tej światowej (filozofowie, myśliciele, nauczyciele, reformatorzy), jak i mądrości Bożej zawartej w Piśmie Świętym. 1Kor 3:18-23 „ Niechaj nikt samego siebie nie oszukuje; jeśli komuś z was się wydaje, że jest na tym świecie mądry, niech się stanie głupim, aby się stać mądrym. Albowiem mądrość tego świata jest u Boga głupstwem. Napisano bowiem: On chwyta mądrych w ich własnej chytrości; i znowu: Pan zna myśli mędrców, że są marne. A zatem niechaj nikt z ludzi się nie chlubi; wszystko bowiem jest wasze, czy Paweł, czy Apollos, czy Kefas, czy świat, czy życie, czy śmierć, czy teraźniejszość, czy przyszłość, wszystko jest wasze, wyście zaś Chrystusowi, a Chrystus Boży”. 1Kor 1: 19- 31 „Napisano bowiem: Wniwecz obrócę mądrość mądrych, a roztropność roztropnych odrzucę. Gdzie jest mądry? Gdzie uczony? Gdzie badacz wieku tego? Czyż Bóg nie obrócił w głupstwo mądrości świata? Skoro bowiem świat przez mądrość swoją nie poznał Boga w jego Bożej mądrości, przeto upodobało się Bogu zbawić wierzących przez głupie zwiastowanie. Podczas gdy Żydzi znaków się domagają, a Grecy mądrości poszukują, my zwiastujemy Chrystusa ukrzyżowanego, dla Żydów wprawdzie zgorszenie, a dla pogan głupstwo, natomiast dla powołanych - i Żydów, i Greków, zwiastujemy Chrystusa, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą. Bo głupstwo Boże jest mędrsze niż ludzie, a słabość Boża mocniejsza niż ludzie. Przypatrzcie się zatem sobie, bracia, kim jesteście według powołania waszego, że niewielu jest między wami mądrych według ciała, niewielu możnych, niewielu wysokiego rodu, ale to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne, i to, co jest niskiego rodu u świata i co wzgardzone, wybrał Bóg, w ogóle to, co jest niczym, aby to, co jest czymś, unicestwić, aby żaden człowiek nie chełpił się przed obliczem Bożym. Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem, aby, jak napisano: Kto się chlubi, w Panu się chlubił.”
I słusznie mówią Kalwiniści, że pozostali nie wiedzą, nie rozumieją, nie pojmują. I dzięki Bogu, że nie musimy znać się na filozofii i poznawać całej historii doktryn. Jakub 1:5 „ A jeśli ktoś z was odczuwa brak mądrości, niech prosi Boga, który daje ją wszystkim szczodrze i bez wyrzutów, a będzie mu dana.”
Jeszcze jedna myśl. Kalwiniści przedstawiają Boga w świetle filozofii i ludzkich wyobrażeń pomimo iż Dz Ap 17:29 „Będąc więc rodem Boga, nie powinniśmy sądzić, że złoto, albo srebro, albo kamień wytworu rzemiosła i pomysłu ludzkiego, miałyby być podobne do tego, co boskie”. Powyższa sytuacja ma miejsce w Atenach gdzie toczono przeróżne dysputy Dz Ap 17:21 „Gdyż wszyscy Ateńczycy i przebywający w tym kraju cudzoziemcy na nic innego nie mieli tyle czasu, co na mówienie albo słuchanie czegoś z najświeższych nowinek”. Pan Bóg wyraźnie nie życzy sobie, by ludzie wyobrażali Go sobie w jakikolwiek sposób w swoim umyśle.
Dlaczego trudno nie reagować na zaczepki kalwinistów? Trudno spokojnie patrzeć jak ktoś wykrzywia proste drogi Pańskie. Z drugiej zaś strony, czy warto poświęcać czas na badanie mądrości ludzkiej, zamiast skupiać się na wielbieniu Boga? Ef. 5:15-16 „ Patrzcie więc uważnie, jak macie postępować, nie jak niemądrzy, ale jak mądrzy. Czas wykupując, bo dni są złe”
Pozostańcie w miłości Bożej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz